مقدمه: فرزندان افراد وابسته به مواد بیشتر از دیگران در معرض خطر وابستگی به مواد قرار دارند. هدف این پژوهش بررسی برخی عوامل تاب آوری در برابر وابستگی به مواد در این افراد و مقایسه آنها با این عوامل در افراد دارای پدر غیر وابسته به مواد می باشد.روش کار: افراد مذکری که به مراکز درمان وابستگی به مواد، مراجعه می کردند و دارای پدری وابسته (به مواد) و برادری غیر وابسته بودند، در این بررسی شرکت داده شدند. گروه تاب آور (افرادی که علی رغم داشتن پدر وابسته دچار وابستگی نشده بودند) از بین برادران غیر وابسته گروه مذکور انتخاب می شدند. دو گروه کنترل دیگر پدر غیر وابسته داشتند که یک گروه خود وابسته و گروه دیگر غیر وابسته بودند. از هر چهار گروه اطلاعاتی در باره وضعیت جمعیت شناختی و عوامل عینی و مداخله پذیر تاب آوری پرسیده و ثبت شد. این عوامل شامل تحصیلات، شبکه دوستان، کنترل خانواده بر فرد و داشتن راهنمای بزرگسال غیرخویشاوند بودند.یافته ها: از میان عوامل مزبور، بیرون ماندن از خانه تا دیروقت بدون اجازه والدین و بیرون ماندن از خانه تا دیروقت به مدت بیش از یک شب با اجازه والدین، در افراد وابسته دارای پدر وابسته به طور معناداری بیشتر از افراد تاب آور بود. همچنین تعداد دوستان صمیمی غیر وابسته در محل کار، نسبت آن به تعداد کل دوستان صمیمی محل کار، بیرون ماندن از خانه تا دیروقت با و بدون اجازه والدین، و بیرون ماندن از خانه تا دیر وقت به مدت بیش از یک شب بدون اجازه والدین، در افراد وابسته دارای پدر غیر وابسته به مواد به مقدار معناداری به ترتیب در سه ویژگی اول کمتر در ویژگی آخر بیشتر از افراد غیر وابسته دارای پدر غیر وابسته بود.نتیجه گیری: نظارت والدین در هر دو گروه دارای پدر وابسته و غیر وابسته به مواد و نیز روابط صمیمانه عاری از وابستگی به مواد در گروه دارای پدر غیر وابسته، در محافظت از فرد در برابر وابستگی نقش دارند.

مقدمه: برخی از افراد وابسته به مواد افیونی به مصرف هم زمان سایر گروه های دارویی یا مواد می پردازند که با عوارض جسمی، اقتصادی و اجتماعی بیشتر و عاقبت درمانی بدتری همراه است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی مصرف مواد، داروهای دیگر و برخی عوامل همراه در افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به درمانگاه معتادان بهزیستی رشت انجام شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی و در یک مقطع چهارماهه از اول بهمن سال 1380، 96 نفر وابسته به مواد افیونی که به این درمانگاه مراجعه کرده بودند با مصاحبه و بدون استفاده از روش های غربالگری مواد مورد بررسی قرار گرفتند. از آن ها در مورد استفاده از انواع مواد (افیونی، حشیش، الکل) و داروها (بنزودیازپین، باربیتورات، دیفنوکسیلات، کدئین، دکسترومتورفان، محرک ها ...) زمان مصرف، علایم مصرف - یا مصرف نکردن - و شیوه تهیه دارو یا ماده و سوابق ترک یا عود وابستگی سوال شد. برای تشخیص مفاهیم مربوط به سوء مصرف یا وابستگی، از ملاک های تشخیصی DSMIV استفاده شد.نتایج: 96 نفر (93 مرد و 3 زن) که 3/31 درصد بیکار، 81% ساکن شهر، 49% دارای تحصیلات ابتدائی و کمتر و 64 درصد متاهل بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. 5/12 درصد سابقه یک بار ترک موفق (یک سال پرهیز)، 2/30 درصد سم زدایی ناموفق یا بدون اقدام به ترک، 5/38 درصد یک بار، 9/21 درصد دو بار، 4/9 درصد سه بار یا بیشتر ترک موقت (حداقل یک ماه پرهیز) داشتند. تریاک در 5/63 درصد هرویین در 2/30 درصد و کدیین در 1/3 درصد موارد ماده اصلی مورد وابستگی بودند. بیشترین فراوانی، هم ابتلایی در مورد داروها با بنزودیازپین ها و در مورد مواد با الکل بود. در 8/21 درصد، وابستگی چند ماده ای، 26 درصد هم ابتلایی وابستگی مواد افیونی و یک دارو و در 6/16 درصد هم ابتلایی وابستگی به یک دارو، یک ماده دیگر و یک ماده افیونی وجود داشت. استفاده از نسخ پزشکان در 40 درصد و تهیه دارو بدون نسخه از داروخانه در 38 درصد موارد متداول ترین راه تهیه دارو بود.نتیجه گیری: الگوهای مصرف مواد و داروها و هم ابتلایی قابل توجه بین وابستگی به مواد افیونی و وابستگی به داروها و مواد دیگر به رغم موقعیت های جغرافیایی، فرهنگی و اقتصادی متفاوت، در جمعیت مورد مطالعه ما، شباهت زیادی با یافته های بررسی در کشورهای دیگر دارد. تاکید و توجه بیشتر بر فعالیت های مربوط به سازماندهی سیستم دارویی کشور، آموزش پزشکان، درمان موارد هم ابتلایی و تاثیر این مداخله ها بر الگوی مصرف مواد و داروها پیشنهاد می شود.

زمینه و اهداف: سوء مصرف مواد معضلی بزرگ در تمام دنیا بشمار می رود. سازمان ملل تخمین می زند 5% از جمعیت جهان (64-15 سال) حداقل برای یک بار در سال (شیوع سالیانه) از مواد غیرقانونی استفاده می کنند. بسیاری از عوارض جانبی مواد مخدر در پوست ایجاد می گردند و بنابراین، متخصصین پوست و پزشکان عمومی بایستی نسبت به این تغییرات آگاهی داشته باشند. هدف از این مطالعه، بررسی ضایعات جلدی در بیماران وابسته به مواد مخدر می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی، 66 بیمار وابسته به مواد مخدر طی مدت 16 ماه در بیمارستان های سینا و رازی و کلینیک شیخ الرئیس تبریز ارزیابی شدند. تشخیص سوء مصرف مواد بر اساس معیارهای DSM-IV صورت گرفته است. شرح حال کامل در مورد نوع ماده مخدر و روش اصلی استعمال اخذ و نیز معاینه فیزیکی با تاکید بر ضایعات جلدی توسط متخصص پوست انجام شد. بر این اساس، فراوانی ضایعات جلدی تعیین گردید.یافته ها: 66 فرد مذکر معتاد به مواد مخدر با سن متوسط 8.1±32.8 (55-18) سال وارد مطالعه شدند. متوسط مدت اعتیاد 41.4±56.3 (204-3) ماه بود. روش مصرف استنشاقی، خوراکی و تزریقی بترتیب در 87.9%، 13.6% و 4.5% افراد ثبت گردید. تریاک (63.3%)، کریستال (24.2%)، حشیش (21.2%)، هروئین (21.2%) و کراک (12.1%) بترتیب مواد مخدر اصلی مصرف شده در جمعیت مطالعه شده بودند. ضایعات جلدی اصلی شامل آکنه (21.2%)، ضایعات سیکاتریسی (21.2%)، گلوسیت آتروفیک (18.2%)، استوماتیت نیکوتینی (13.6%)، سوختگی (9.1%)، گلوسیت کاندیدایی (9.1%)، خشکی پوست (7.6%) و خارش (7.6%) بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ما، بسیاری از ضایعات جلدی در معتادان غیرتزریقی ضایعات جلدی اختصاصی نیستند. مطالعات بعدی با حجم نمونه بیشتر و در انواع مختلف مواد مخدر توصیه می شوند.

 مقدمه: به منظور بررسی وضعیت روانی بیماران وابسته به مواد روانگردان، پژوهش حاضر اجرا گردید.مواد و روش ها: تعداد120 نفر (60 بیمار و 60 نفر از افراد بهنجار) که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، با استفاده از چک لیست مصاحبه روان شناختی و فرم 28 سوالی پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ-28) به عنوان ابزار بررسی سلامت روان مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بررسی یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات بیماران وابسته به مواد روانگردان نسبت به آزمودنی های بهنجار در تمامی زیر مقیاس های پرسش نامه سلامت عمومی (نشانه های جسمانی، اضطراب و اختلالات خواب، اختلال در روابط بین فردی، افسردگی) به طور پایایی بالاتر می باشد. نتایج نشان داد که که نمره 87.7 درصد از بیماران وابسته به مواد روان گردان، در پرسش نامه GHQ بالاتر از نقطه برش بود.نتیجه: با توجه به اختلالات روانی و وابستگی به مواد روانگردان استفاده از تشخیص چند محوری و درمان های مناسب روانپزشکی و روان درمانی این قبیل بیماران می توانند گامی در موفقیت درمان و جلوگیری ازعود و وسوسه به شمار آید.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه باورهای فراشناختی ناکارآمد در بین افراد وابسته و افراد غیر وابسته به مواد بود.روش: بدین منظور 70 نفر از افراد وابسته به مواد و 70 نفر از افراد عادی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف در این تحقیق شرکت کردند و به پرسشنامه فرا شناخت پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندگانه و همچنین تحلیل تشخیصی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه (گروه وابسته به مواد و گروه غیر وابسته) در ترکیب خطی متغیرهای وابسته (عوامل فراشناختی) تفاوت معناداری وجود دارد و تحلیل هر یک از متغیرهای وابسته نشان داد که دو گروه از نظر باورهای فرا شناختی مثبت، باورهای فرا شناختی منفی، عدم اطمینان شناختی، نیاز به کنترل فکر و خودآگاهی شناختی به طور معناداری با یکدیگر متفاوت بودند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل تشخیصی نشان داد که سه مورد از عوامل فراشناختی شامل باورهای فرا شناختی منفی، نیاز به کنترل فکر و عامل خودآگاهی شناختی بیش از بقیه عوامل در پیش بینی اختلال وابستگی به مواد نقش دارند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج می توان چنین نتیجه گرفت که گروه وابسته به مواد دارای میزان بیشتری از باورهای ناکارآمد می باشند و این باورهای ناکارآمد می توانند زمینه آسیب پذیری نسبت به اختلال وابستگی به مواد و تداوم این اختلال را فراهم سازند. پس امید می رود که روان درمانگران در جهت کمک هر چه بیشتر در درمان و پیشگیری از اعتیاد به نتایج این پژوهش توجه نمایند.

وابستگی (اعتیاد) به مواد روان گردان طبقه ای از نشانه های شناختی، رفتاری، جسمانی و یک الگوی تکراری از آنها است که معمولا به نشانه های تحمل، ترک و رفتار مصرف اجباری دارو منجر می شود. وابستگی میل مزمن به مصرف، جهت گیری رفتار برای تهیه و مصرف مواد و کوشش های ناموفق برای کنترل و ترک مواد را به همراه دارد. اختلال شخصیت مرزی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال بیش فعالی-نقص توجه در کودکی، اختلال سلوک، وجود افسردگی با رفتار خودکشی، اختلالات خوردن، اختلال استرس پس از ضایعه روانی، خلق و خوی دشوار، پرخاشگری، سبک های مقابله ای و اسنادی ناکارآمد می تواند با سوء مصرف مواد در ارتباط باشد. وابستگی (اعتیاد) اینترنتی نوعی وابستگی رفتاری است که به عنوان مکانیسم دفاعی به کار می رود و از معیارهای DSM-IV در مورد وابستگی به مواد عاریه گرفته شده است. همانند وابستگی به مواد، وابستگی اینترنتی یک اختلال روانی-جسمانی است که دربرگیرنده تحمل، نشانه های ترک (رعشه، لرزش، اضطراب و دمدمی شدن) آشفتگی های عاطفی (افسردگی، تحریک پذیری) و بر هم خوردگی روابط آموزشگاهی-اجتماعی می باشد. افراد با معلق شدن در فضای نامحدود مجازی، نیازهای بسیار مهم خود را به دست فراموشی می سپارند و برای فرار از برخی الزامات زندگی، خود را در لاک دنیای مجازی الکترونیک پنهان می سازند. اشتغال ذهنی و وابستگی به پایگاه های خبری پیوستن به سایت های هرزه نگاری و امور جنسی، اعتیاد به بازی های رایانه ای، شکل گیری روابط عاشقانه مجازی و از هم پاشیدگی خانواده مشکلاتی است که در استفاده با این فناوری رخ می دهد. پژوهش حاضر یک تحقیقی میدانی و کاربردی و از نظر کنترل متغیرها غیر آزمایشی و علی-مقایسه ای است. طرح اجرای پژوهش حاضر دو گروهی بدون کنترل می باشد. جامعه آماری افراد مذکر 20 تا 30 سال شهر تهران بوده که به روش نمونه گیری در دسترس 120 نفر انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا (MMPI) فرم کوتاه 71 سوالی و مقیاس استفاده فراگیر و مشکل ساز از اینترنت (GPIUS) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین ویژگی های شخصیتی افراد وابسته به مواد روان گردان و وابسته به اینترنت تفاوت معنادار وجود ندارد همچنین مشخص گردید که افراد وابسته به مواد روانگردان و وابسته به اینترنت در مقیاس های Sc ،Pt ،Pa ،D، Hs، K، L و Ma تفاوت معنی داری نداشته و فقط در مقیاسF ،Pd  و Hy دو گروه تفاوت معنادار دارند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری خانواده (ارتباط خانوادگی و حل مساله، بهره مندی از منابع اقتصادی و اجتماعی، حفظ چشم انداز مثبت، پیوند خانوادگی، معنویت خانواده و توانایی ایجاد معنا برای سختی) و بلوغ هیجانی در افراد وابسته و غیر وابسته به مواد بود.روش بررسی: روش پژوهش علی مقایسه ای بود. 120 نفر از افراد وابسته مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر فومن در سال 1393 و همین طور 120 نفر از افراد غیر وابسته این شهر، با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های تاب آوری خانواده و بلوغ هیجانی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که نمره افراد وابسته در متغیر تاب آوری خانواده (ارتباط خانوادگی و حل مساله، بهره مندی از منابع اقتصادی و اجتماعی، حفظ چشم انداز مثبت، پیوند خانوادگی، معنویت خانواده و توانایی ایجاد معنا برای سختی) و بلوغ هیجانی به طور معناداری از گروه افراد غیروابسته کمتر بود (p<0.001)نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشانگر آن است که افراد با تاب آوری خانوادگی و بلوغ هیجانی پایین به احتمال بیشتری به مواد مخدر وابستگی پیدا می کنند.